Op 19 juni jongstleden troffen 12 leden van onze vereniging elkaar in het Rheinmuseum in Emmerich. Daar werden we hartelijk ontvangen door Heribert Walter (plaatsvervangend voorzitter Emmericher Geschichtsverein) en Hiltrud Engeln (onze gids in het Rheinmuseum).
Al ras zaten we rond de grote tafel met foto van de stad Emmerich. Daarop stonden koffiekoppen en lekkernijen klaar. “Eerst Kaffee mit Kuchen”, zo is dat de gewoonte aan deze kant van de grens. Dan de rondleiding.
Om de tafel kwamen al vragen los. Hoe lang bestaat het museum al? Wat is de band tussen museum en de historische kring? Hoe is de verzameling opgebouwd in de jaren?  Zo wisselden we ook wederwaardigheden uit over het verenigingsleven.

Na het genoeglijk samenzijn begon de rondleiding. Op de begane grond is er steeds een wisseltentoonstelling. Nu ging die nog over ontvoerde kinderen in oorlogsgebieden. Vanaf volgende week gaat die over ‘Endlich Freiheit’.

Via de trap of lift kwamen we op de eerste etage. Meteen viel het grote houten beeld van Christophorus op. Voorheen stond dat in de poort die uitkwam op de Rijn. Enthousiast werd verteld over de ontwikkeling van Emmerich en de binnenvaart. Wat moesten duikers die op de bodem werkten vroeger zware pakken aan. Later met ander materiaal was het al een veel minder zware klus. Daarna werd het mogelijk om vanaf een schip een werkplaats te laten zakken naar de bodem, van waaruit werkers langere tijd aan de slag konden zijn.
Ook Emmerich had een scheepswerf. En er was heel veel visserij. Wat er zoal in de Rijn aan vis zwom werd uitgebreid getoond.
Wat is een Plötze? Nazoeken thuis op internet levert het antwoord: Voorn.
Makkelijker te herkennen waren de gewone- en regenboogforel. En dan die grote steur.

Boeiend was de ruimte met diverse scheepsmodellen. Bij die van de waterpolitie en brandweerboten kwamen de verhalen los in de groep over hoe de ontwikkelingen daarbij zijn ervaren.

Verderop kwamen we in een ruimte met navigatieapparatuur dat op de schepen werd gebruikt. Boeiend hier te zien hoe radar en kijker in de loop van de tijd door technologie steeds kleiner en inventiever werden.

Op de bovenste etage kwamen we in het erfgoed van de Stad Emmerich terecht. Hier vondsten uit de Frankische en Romeinse tijd. En producten van de industrie die er was, zoals van de chocolade, schnapps en van de tabak.

Kortom een bezoek aan het Rheinmuseum bleek zeer de moeite waard.